14.

Rozdział 14: Słyszałam tylko ciebie.

*Justin's pov*

- Miałam trafić na ziemie nie do nieba.- usłyszałem chrapliwy, bardzo cichy głos. Szybko odwróciłem wzrok i to zobaczyłem sprawiło uczucie motylków w brzuchu.
- Hej skarbie, w końcu mogę Cię poznać.- powiedziałem do niej z uśmiechem, odgarniając jeden z kosmyków włosów, który opadł na jej twarzy. Jej oczy były koloru brązowego, hipnotyzowały mnie.
- W końcu się obudziłaś kochana.- powiedziała Nicol po polsku, a ja nie zrozumiałem tego.
- Moglibyście przynieść mi szklankę wody, albo wiadro?- zapytała po angielsku Juliet, na co Nicol stwierdziła że pójdzie i zawoła jej rodziców.
- Jak się o mnie dowiedziałeś?- zapytała mnie Julka.
- Byłaś w całym internecie księżniczko, ale ja w to nie wierzyłem. Dopiero gdy twoja mama przyjechała do nas i opowiedziała mi to wszystko z swojej perspektywy uwierzyłem i przyjechałem.- odpowiedziałem.
- Wow, mama po ciebie pojechała?- zapytała widocznie bardzo zdziwiona.
- Mhm- mruknąłem. Chwilę patrzyliśmy sobie w oczy, ale odwróciliśmy wzrok jak Anne zapłakana wpadła do pokoju.
- Kochanie.- powiedziała łkając i od razu przytulając swą jedyna córeczkę.
- Mamo.- powiedziała również płacząc i tuląc swoją rodzicielkę. Do pokoju weszła Nicol i podała mi butelkę wody, mówiąc że wychodzi, bo chce dać im rodzinny czas.
- Napij się księżniczko.-powiedziałem gdy się od siebie odsunęły.
- Dzięki.- powiedziała i napiła się.
- Nicol wyszła by dać wam rodzinny czas- powiedziałem.
- Ok- powiedziała Anne- A wy się przytuliliście na powitanie czy nie?- zapytała szczerząc się, Juliet przygryzła wargę, a ja się do niej przysunąłem i przytuliłem, a po chwili czułem jak oddała uścisk. Na ten czyn uśmiechnąłem się pod nosem. Gdy się od siebie oddaliliśmy powiedziała.
- Bolą mnie strasznie mięśnie, a tak w ogóle gdzie tatuś?- zapytała.
- Andrew zaraz wróci. Zaraz zadzwonię do pielęgniarki że się obudziłaś. - powiedziała Anne.
- Trzeba by też było powiedzieć Beliebers że się obudziłaś, martwiły się o ciebie.- uśmiechnąłem się do niej.
- To słodkie.- powiedziała.- Możesz napisać na twitterze że się obudziłam i że dziękuje im za wszystko o i jeszcze że ich kocham.- uśmiechnęła się.
- Jasne księżniczko.- powiedziałem wyciągając iphona i pisząc twetty o Juliet. Ona przez cały czas patrzyła się na mnie z uśmiechem. Gdy skończyłem spojrzałem na nią.
- Co się tak patrzysz księżniczko?- zapytałem chichotając.
- Po prostu jeszcze nie wierze w to że tu jesteś- uśmiechnęła się, a jej różowych policzków nie dało się nie zauważyć.
- Oj księżniczko. To jakim cudem napisałbym piosenkę o tobie, albo zrobił zdjęcia z tobą- uśmiechnąłem się.
- To ta nowa piosenka była o mnie?- zapytała z szeroko otwartymi oczkami.
- A niby o kim? Ej chwila, ty ją słyszałaś prawda?- pokiwała twierdząco głową.- A to co mówiłem do ciebie też?
- Słyszałam tylko ciebie.- powiedziała cicho, rumieniąc się jeszcze bardziej.- Twoje piosenki, twoje słowa, ale nie sądziłam że one są kierowane do mnie.
- Były tylko dla ciebie.- powiedziałem, wtedy do pokoju wszedł Andrew. Od razu bez zbędnych słów przytulił swoją córkę, a ona z takim samym uczuciem oddała uścisk.
- Tęskniłam tatusiu.- powiedziała z załzawionymi oczami.
- Nie tak bardzo jak ja misiu.- odpowiedział. Anne podeszła do mnie i wyszeptała.
- Oni mają ogromną więź. Wydawać się mogło że przeciwnie, ale oni nie potrzebują rozmów, rozumieją się bez nich. Wiem że mnie kocha, ale takiej więzi nigdy nie będzie miała ze mną.
Kilka chwil później przyszła pielęgniarka, by zbadać Juliet. Okazało się że nie ma żadnych powikłań i że wystarczy tylko kilka tygodni i dojdzie do siebie. Codziennie musi wykonywać teraz ćwiczenia na nogi i ręce by mięśnie się rozruszały. Cieszę się że mojej księżniczce nic nie jest. Naprawdę mi na niej zależy. Nie jestem pewien czy taka dziewczyna jak ona mnie pokocha. Zakochałem się w niej, a prawdę mówiąc nic o niej nie wiem. Wiem jedno. Chcę ją poznać. To moje zadanie numer jeden.

Zadziwiliście mnie. Nie sądziłam że tak bardzo się postaracie i w tak krótkim czasie pokaże się tyle komentarzy. Dziękuję wam z całego serca.
Przepraszam za błędy.
Za 15(następny) rozdział mnie znienawidzicie. Będzie coś nieoczekiwanego. Tak tak myślcie co. :D
Kocham was misiaki. <3